verhalen 2013

  Sint maarten 2013

Een aantal jaren geleden besloot ik dat ik Sint Maarten wat gezelliger wilde maken voor zowel de kinderen als voor mijzelf. Het aantal kinderen dat langs kwam werd elk jaar minder, en dat vond ik jammer. 

Dus vrolijkte ik de winkel op met kaarsjes en lampjes. De buitentafel kwam in de winkel met een leuk kleed erover, stoelen erbij, kannen met ranja, schalen met koekjes en soesjes..... zingen maar!

Zo`n eerste keer is altijd moeilijk. Even wennen, ook voor de kinderen: huh ranja? Eh nee ik hoef niet. Soesje dan? ja lekker. Ik zag ze denken, is dit alles? Nee dus, ze kregen ook nog een pakketje voor in de tas: iets lekkers uit eigen bakkerij en een leuk hebbedingetje. Net toen ik mij begon af te vragen of dit allemaal wel zo`n goed idee was kwam er een groepje wat oudere meiden binnen. Ze zongen uit volle borst, keken toen naar de stoelen en vroegen of ze even mochten zitten. Zo moe! En ranja? Graag! Bekers vol dronken ze leeg. En de laatste soesjes verdwenen er al snel achteraan. En de verhalen kwamen: ze hadden een heel eind die kant opgelopen en toen daarheen en toen nog naar daar.... ik denk dat ze wel 5 km hadden gelopen. Geen wonder dat ze zo blij waren met de stoelen, ranja en soesjes. Toen ze ook nog een pakketje mee kregen waren ze helemaal gelukkig. Wat een dankbare meiden waren dat. De volgende dag haalde ik de overgebleven paketjes weer uitelkaar. Het aantal kinderen dat langs was geweest viel weer tegen. Toch kwamen er positieve reactie`s van de ouders en kinderen. Dus bleef ik volhouden in de jaren daarop. En gaandeweg kwamen er meer kinderen, en die kinderen werden enthousiaster: hier krijg je ranja met iets lekkers en een leuk dingetje. Een keer kwam de dag na Sint Maarten een meisje in de winkel die heel teleurgesteld was. Zij en haar vriendinnetje hadden geen zin gehad om naar ons toe te lopen maar hadden op school gehoord dat wij iets heel leuks weggaven. Nu had zij dat niet. Ik stelde voor dat ze alsnog en liedje zou zingen en dat deed ze in bijzijn van de klanten. Ze kreeg haar paketje en sindsdien komt ze elk jaar met Sint Maarten langs met haar vriendinnen.

Afgelopen Sint Maarten was het mooi weer. Dus buiten de kaarsjes aan, binnen gezellige lampjes aan. En de kinderen kwamen. Hier krijgen we ranja en koekjes, lekker! Er werd gulzig gedronken en gegeten. De winkel stond vol met smullende kinderen. Gezellige boel. Er kwamen 2 jongens die mij al aardig groot leken. De één had geen lampion, de ander had een lampje aan een stokje vastgemaakt. Ze zongen netjes een liedje en stonden toen schaapachtig te grijnzen. Op mijn vraag waar de lampionnen waren zeiden ze: `die maken we op onze school niet`. `Aha, jullie zitten dus op de middelbare school? Eh... ja. Maar ben je dan niet te oud om mee te doen met Sint Maarten? Eh ja..., maar het is hier altijd zo gezellig en we krijgen altijd lekker dingen...... kijk, dat wilde ik nou net horen.

In 2 uur tijd heb ik bijna het driedubbele aantal kinderen gehad dan 5 jaar geleden. Op naar volgend jaar.

 13-02-201

 Er komen vaak kinderen in de winkel, die krijgen dan geld mee en mogen daar een brood van kopen. Vaak zijn de kinderen nog zo klein dat ze eigenlijk helemaal niet weten wat ze moeten zeggen. ' Wat wil je graag?' 'Eh, ik heb centjes van mama en mag iets kopen'. 'Wat mag je kopen dan?' 'Nou, eh,eh ik weet het niet'. 'Moet je een broodje halen voor mama?' 'Ja!' 'Laat eens zien hoeveel centjes je hebt?' Het kind grabbelt in de jaszak en haalt er geld uit.

Dit is een dorp. De kinderen die komen zijn geen vreemden. Ik weet wat voor brood mama wil. Dus: centjes wisselen, goed in de jaszak stoppen, bonnetje erbij, broodje mee en nog wat lekkers natuurlijk.

Er komt een meisje van een jaar of zes met een big shopper van de supermarkt. Ze kan de tas maar net tillen en dan moeten daar ook nog broden in. Het meisje kan het niets schelen, ze babbelt er vrolijk op los. Ze doet het allemaal heel zorgvuldig, portemonee uit de tas, geld eruit, briefje van mama, en ondertussen babbelt ze maar door. Als ze klaar is kan ze de tas met broden maar nauwelijks dragen, maar ze loopt stoer de stoep weer op naar huis. Laatst had ze een echte stoere damestas mee met een echte grote mensen portemonee. Apetrots was ze.

Een jongetje komt trots met de poppen kinderwagen aan, met passen en meten kunnen alle broden er net in. Drie bovenin, onder het dekzijltje, en twee onderin. Geweldig vind hij het. Als hij klaar is en weer naar huis loopt kijk ik hem even na; de stoep is breed maar ik vind het altijd een beetje eng, zo langs de drukke weg. Wel vijf keer blijft hij staan om nog even te zwaaien. Ook zijn er 2 zusjes, de 'kleine centjes meisjes', twee enorme giebels, de ondeugd straalt eraf. Soms heeft mama de spaarpotten leeg gehaalt en komen ze met lossen centen aan. Voor vijf euro aan centen! Dan zit ik quasi boos te mopperen en daar moeten ze dan vreselijk om lachen.

Ooit waren er twee jongetjes die op zaterdagmorgen met oma meekwamen. Ze zetten dan de hele boel op stelten. Ik leerde ze om met de handjes op de rug te wachten tot oma klaar was en dan mochten ze iets lekkers uitzoeken. En zo stonden ze elke zaterdagmorgen braaf te wachten op dat hele speciale lekkers dat ze kregen. Lief! 🙂